De Stichting Speranţa (Hoop) is een NGO in het stadje Târgu-Neamţ, in het district Neamţ (Moldova). De instelling is enigszins vergelijkbaar met een sociale werkplaats in Nederland. Naast de productie van allerlei artikelen (drukwerk, kaarsen, huishoudtextiel en toeristische snuisterijen is er ook psychologische en fysiotherapeutische begeleiding gericht op (re)integratie van verstandelijk en lichamelijk beperkten.
Drijvende kracht achter het geheel is Elena Velter, die zich al decennia inzet voor de stichting die ze zelf heeft opgezet omdat ze niet afhankelijk wilde zijn van de bestuurders van de overheid. Zij merkte dat die toch hun eigen belang lieten meewegen bij beslissingen en subsidies, meer dan de belangen van de cliënten. 
Allerlei projecten werden door Elena bedacht en uitgevoerd, vaak gefinancierd door Europese fondsen. 

In de loop van de jaren heeft dit veel opgeleverd. Voorbeelden:

• Verbetering en modernisering van het gebouw voor lager energiegebruik, en een pioniersproject met zonnepanelen.
  Hier heeft Noorwegen aan bijgedragen, ook door eisen te stellen aan de verhuur van het gebouw door de gemeente: ze mogen Speranţa er niet uitzetten en het sterk verbeterde gebouw voor andere doeleinden gebruiken (bijvoorbeeld verkopen).

• De productie heeft een groen keurmerk (Fapte Verde), met duurzame producten, gebruik van natuurlijke materialen in plaats van kunststoffen, gebruik van afvalstromen uit andere bedrijven, etc.

• Via een nationale georganiseerde geldinzamelingsactie kreeg de stichting een personenbusje om cliënten uit de omgeving van de stad op te halen en uit hun isolement te halen. Hierbij hebben we vanuit Nederland een beslissende bijdrage kunnen leveren: door telkens een stap verder te komen in de crowdfunding eindigde Speranţa hoog genoeg om de prijs in ontvangst te kunnen nemen. 

Het regelmatige contact met de mensen van Speranţa is er nog steeds. En al ben ik 'erelid van het bestuur', echt veel meer dan het voorwoord leveren van een jaarverslag kan ik niet doen. Maar Elena (voor vrienden Lenuş) zegt dat het voor haar ook belangrijk is dat ze van tijd tot tijd haar hart even kan luchten over alles wat tegenzit.
Dat tegenzitten is geen natuurverschijnsel. Het komt vooral in de vorm van tegenwerking door autoriteiten op elk bestuurlijk niveau. Eigenlijk is dit terug te voeren op de neiging van de autoriteiten om controle te hebben of te krijgen op dit soort NGO's, en het liefst om zeep te helpen. Als dat niet kan hebben bestuurders graag persoonlijk een vinger in de pap om er uiteindelijk zelf beter van te worden. Zelfs toen er een wethouder zelf in het bestuur van de stichting zat, bleek dat niet te zijn om de belangen van de stichting en de cliënten te dienen, maar uit eigenbelang. Elena heeft hem uit het bestuur gezet. Nu moeten ze het al jaren stellen zonder de subsidie die de stichting eerder wel kreeg van de gemeente.
De toekomst is zeer onzeker. Ook door financiële en fiscale maatregelen hebben NGO's het vaak zwaar. De zorg voor cliënten is drastisch verminderd, mede doordat er geld is voor voldoende personeel. Daarbij komt dat gekwalificeerde therapeuten en psychologen lastig te vinden zijn, zeker voor het salaris dat de stichting kan bieden.
In moeilijke tijden is het regelmatig voorgekomen dat de staf en het personeel tijdelijk geen salaris ontvingen, om de cliënten niet de dupe te laten worden van nieuwe regels en wetten van de overheid. Uiteindelijk bedruipt Speranţa zichzelf met heel veel moeite door de productie en verkoop van de producten uit de werkplaatsen.